Дахиад л салхи...

Салхи оруулъя гэсээр өнгийтөл аль хэдийнээ дөрвөн жил харваад оджээ. Дөрвөн жил гэдэг тоолоход их хугацаа ч юм шиг. Туулахад хэтэрхий хурдан өнгөрснийг бодоход богинохон хугацаа ч юм шиг. Нисээд өнгөрсөн хугацаанд "Би юуг олов? Юуг гээв?", "Бусдад юуг өгөв?", "Би өөрөө юутай үлдэв?", бүр цаашлаад "Магад энэ амьдралаас буцахад юуг авч явж, юуг энэ ертөнцөд үлдээх билээ?" гэсэн сүртэй бодлууд ундраад сүйд хийхээ дөхөв. Энэ бодлын үзүүрээс атгаж аваад хөвөөд байвал их л ээдрээтэй санж. Гэхдээ түргэн галт тэрэг мэт довтолгосон хэмнэлээс түр ч болтугай завсарлага аваад мөрөө нэг хараад зорилгоо нэг ажихад юу буруудах билээ.

Тун саяхан тэнгэрт хальсан нэгэн эрхмийн хэлж үлдээсэн

Залуу насанд сурсан эрдэм хаданд сийлсэн мэт Өтөл болоод сурсан эрдэм мөсөнд сийлсэн мэт байдаг юм байна.

гэсэн үг гол зураад болдоггүй.